وجوب نفقه تعبدي است يا توصلي؟
«واجب تعبدي آن است كه بايد به قصد قربت انجام شود و واجب توصلي آن است كه به هر نحو كه انجام شود كافي است و احتياجي به قصد قربت ندارد. به طوري كه از لفظ تعبدي معلوم است منظور از آن عبادت است و همه عبادات ميتوانند مثال براي اين اصطلاح باشند. ... براي واجب توصلي همه واجبات ديگر به جز عبادات ميتوانند مثال باشند مثلاً بازپرداخت وام و به اصطلاح فقهي اداي دين واجب است چه به قصد قربت پرداخته شود يا به تظاهر، واجب انجام و رفع تكليف خواهد شد. ... اصل اين است كه واجب توصلي باشد، تعبدي بودن آن بايد به اثبات برسد.»[1] بنا به توضيحات فوق روشن است كه نفقه واجب توصلي خواهد بود و نه تعبدي.
[1]ـ مباني استنباط حقوق اسلامي، دكتر ابوالحسن محمدي، صفحهي 49 و 50