
آغاز زندگی زناشویی با عقد
عقد ازدواج:
آغاز زندگی مشترک، با عقد شروع میشود که به گفته برخی مقصود از «پیمان محکم» زنان از مردان در آیه۲۱ سوره نساء ، عقد (صیغه) ازدواج است : «واَخَذنَ مِنکم میثـقًا غَلیظا».
زمان عقد ازدواج
همچنین در آیه۲۳۵ سوره بقره میفرماید: تا عدّه زن به پایان نرسیده، عقد نکاح را برقرار نکنید: «ولاتَعزِموا عُقدَةَ النِّکاحِ حَتّی یبلُغَ الکتِـبُ اَجَلَه...».
عقد ازدواج، همانند دیگر عقود، به ایجاب و قبول نیاز دارد.
و فقط راضی بودن زن و مرد کافی نیست.
الفاظ ایجاد عقد ازدواج
فقیهان میگویند: ایجاب نکاح، با دو لفظ «زوّجتُ» و «اَنکحتُ» که از الفاظ صریح در باب ازدواج هستند، حاصل میشود که قرآن هم آنها را بهکار برده است.
برخی از اهل سنّت با استناد به آیه۵۰ سوره احزاب عقد نکاح با واژه «وهبتُ» را برای پیامبر جایز میدانند: «یـاَیهَا النَّبِی اِنّا اَحلَلنا لَک... و امرَاَةً مُؤمِنَةً اِن وَهَبَت نَفسَها لِلنَّبِی اِن اَرادَ النَّبِی اَن یستَنکحَها...»؛ زیرا در این آیه، زنی که بیشرطِ مهر، خود را به پیامبر ببخشد، براو حلال شده است.
عدّهای دیگر، انعقاد نکاح با این لفظ را برای غیر پیامبر نیز جایز میدانند با این تفاوت که برای دیگران، با این لفظ، عقد واقعمیشود و پرداخت مهر المثل برعهده زوج میآید؛ ولی به استناد جمله «خالِصةً لَک مِن دُونِ المُؤمِنینَ» برای پیغمبر، چنین عقدی بدون مهریه صحیح خواهد بود.
امامیه اتّفاق دارند که نکاح با لفظ «هبه» (حداقل برای غیر پیغمبر) واقعنمیشود.
آغاز زندگی زناشویی با عقد
منبع:ویکی فقه